Fiziksel, kimyasal ve biyolojik arıtım proseslerinden gelen atık çamur, yüksek su konsantrasyonuna sahiptir. Bu durum çamurun depolanmasını, taşınmasını, işlenmesini ve bertarafını önemli ölçüde zorlaştırmaktadır. Suda süspanse olarak bulunan askıda katı maddeler ve diğer kirleticiler hacim bakımından çok yer kaplamaktadır. Enerji ve maliyet israfının önlenmesi adına atık çamurun konsantre hale getirilerek hacminin azaltılması gerekmektedir.

Çamur şartlandırma/yoğunlaştırma işlemi fiziksel, kimyasal ve termal olarak 3 ana başlık olarak ayrılsa da atık su arıtma tesislerinde en sık kullanılan yöntem kimyasal şartlandırmadır. İnorganik kimyasallar da kullanılabildiği gibi (demir 3 klorür) organik kimyasallar (polimerler) de kullanılmaktadır. Bu kimyasallar polielektrolitler olarak da ifade edilir ve non-iyonik, anyonik ve katyonik olarak üçe ayrılır. Atık çamurdaki iyon yükünün tam tersi olarak karakterize edilir ve dozlanır. Elektriksel kuvvetle zıt yükler birbirini çeker ve birlikte çökelirler.

Kimyasal şartladırma ile atık çamurdaki katı maddeler bağlı suyu bırakır, floklanarak bir araya gelir ve çökelir. Böylelikle çamurun işlenmesi ve bertarafı kolaylaşmış olur.